ពិការជើងទាំងគូតែមិនពិការចិត្តតស៊ូ មួយថ្ងៃៗដើរលក់ខ្សែដៃបានមិនក្រោម១០ម៉ឺន

ពិការជើងទាំងគូតែមិនពិការចិត្តតស៊ូ មួយថ្ងៃៗដើរលក់ខ្សែដៃបានមិនក្រោម១០ម៉ឺន

ក្រោយញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់រួច ភ្ញៀវទាំងឡាយខ្លះអង្គុយ ខ្លះទម្រេតខ្លួនសម្រាកលើប៉ៅអ៊ីនៅតាមតូបបណ្ដោយឆ្នេរអូឈើទាល។ យុវជនមួយក្រុមជជែកគ្នា ស្រាប់តែបានរេភ្មែកសំដៅបុរសម្នាក់ ដែលកំពុងប្រើដៃទាំងពីរជំនួសជើងទាំងសងខាងដែលស្វិតពិការ ច្រត់ដីអូសខ្លួនយ៉ាងយឺតៗ ដើរលក់ខ្សែដៃធ្វើពីអំបោះ ធ្វើពីសំបកខ្យងសមុទ្រតូចៗ នៅតាមប្រលោះបៅអ៊ីរៀប ជាជូរៗ។ ការតាមសម្លឹងមើលមិនដាក់ភ្នែកហាក់ប្រាប់ថាពួកគេកំពុងអាណិតអ្នកលក់ដែលគ្មានឱកាសអាចឈរបានរូបនោះ ប៉ុន្តែពួកគេបែរជាភ្ញាក់ផ្អើលទៅវិញ នៅពេលបុរសដើរដោយដៃ បានបដិសេធន៍មិនយកលុយដែលយុវជនម្នាក់អាសូរហុចទៅឲ្យគាត់។

ចាស់អាយុ ៨៦ឆ្នាំហើយនៅដើរសុំទានចិញ្ចឹមចៅ ម្ដាយគេម្ដាយឯងនរណាមិនស្រណោះនោះ?

l 10527497_819325981445028_6932977663361407625_n

លោក ជី ពៅ កំពុងដើរលក់ខ្សែដៃធ្វើពីខ្សែអំបោះ និង សំបកខខ្យង (រូបភាពថតដោយទូរសព្ទ)

កាយវិការអូសខ្លួនដោយដៃតាមអាហារដ្ឋានទេសចរណ៍របស់គាត់ អាចឲ្យគេអាណិតនិងចង់ដាក់ទានជាលុយឲ្យគាត់។ តែផ្ទុយទៅវិញ ឆ្លើយឆ្លងមក Sabay បុរសវ័យជាង៤០ឆ្នាំរូបនេះថាគាត់មិនដែលទទួលទទួលការផ្ដល់ទានដោយលុយពីនរណាទេ។ បុរសដែលមានថង់ក្រណាត់ដាក់លុយ នំចំណី និងថង់ប្លាស្ទិកច្រកខ្សែដៃ ពាក់ភ្ជាប់ករបស់គាត់មើលទៅសំពីងសំពោងផង ថាទោះពិការតែថាគាត់អាចរកប្រាក់ដោយញើសឈាមគាត់ មិនត្រូវការទានទេ។ បុរសរូបនេះរៀបរាប់ថា៖ “ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំរកដោយកម្លាំងខ្ញុំ។ ជួនអីគេអាណិតគេខ្ញុំ ៥ពាន់ មួយម៉ឺន តែខ្ញុំអត់យកទេ ខ្ញុំចង់ឲ្យគេទិញខ្សែដៃ ខ្ញុំវិញ”។

គាត់ឈ្មោះ ជី ពៅ។ មកទាល់ពេលនេះ គឺជាង១០ឆ្នាំហើយដែលគាត់ដើរលក់ខ្សែដៃនៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ។ នៅខែប្រាំងលោក ជី ពៅ លក់នៅឆ្នេរអូត្រេស ព្រោះសម្បូរជនបរទេស និងលក់បានថ្លៃ។ ខែវស្សាប្ដូរមកលក់តាមឆ្នេរអូឈើទាលវិញ ព្រោះភាគច្រើនសម្បូរភ្ញៀវខ្មែរមកលេងទីនេះ។

ត្បិតតែមិនមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ តែបុរសវ័យកណ្ដាលរូបនេះ ថាការតស៊ូលក់របស់គាត់អាចរកប្រាក់បានគ្រាន់បើដែរ មិនបាច់សុំទានគេ ដូចជនពិការជាច្រើនទៀតនោះឡើយ។ លក់ដាច់មិនដាច់អស្រ័យថាភ្ញៀវច្រើនឬអត់ តែខ្សត់ណាស់ក៏បាន១០ម៉ឺនរៀលដែរក្នុងមួយថ្ងៃៗ បើគិតទាំងដើម ទាំងចំណេញ។ គាត់ប្រាប់ទៀតថា៖ “ខ្ញុំនិងប្រពន្ធធ្វើខ្លួនឯង មិនអស់ដើមច្រើនទេ។ ពិបាកត្រង់ថាវាហត់ ចុកខ្នងចង្កេះណាស់។ ប៉ុន្តែខ្ញុំអាចរកលុយខ្លួនឯង ខ្ញុំគិតថាគួររកលុយខ្លួនឯងអីចឹងវិញ”។

10351307_819316761445950_4827582896209719031_n

អ្នកទេសចរណ៍កំពុងមើលខ្សែដៃដែលលោក ជី ពៅ លក់ (រូបភាពថតដោយទូរសព្ទ)

បុរសដែលជើងទាំងគូស្វិតដោយការចាក់ថ្នាំចំសសៃតាំងពីអាយុពីរខួប រៀបរាប់ទៀតថាគាត់មានប្រភពពីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម។ គាត់បានចូលមកនៅកម្ពុជាតាំងពីទសវត្សឆ្នាំ៨០ម៉្លេះ។ សម្ដីស្មើមួយៗបានលាន់ចេញពីបុរសសម្បុរខ្មៅស្រអាប់ ដែលទាំងផ្ទៃមុខនិងខ្លួនរបស់គាត់ដាមអើបៗដោយញើសទោះកំពុងអង្គុយក្រោមដំបូងអាហារដ្ឋានដែលសម្បូរភ្ញៀវកំពុងញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់យ៉ាងដូច្នេះ៖ “ខ្ញុំមកតាំងពីគេចាយលុយ៥កាក់។ ខ្ញុំធ្លាប់ទៅលក់ផ្កាកុលាបនៅថៃបីបួនឆ្នាំ តែពិបាកណាស់។ ប៉ូលិសថៃគេចាប់រហូត ហើយខ្ញុំក៏មកខ្មែរវិញ មកលក់ខ្សែដៃនេះវិញវាស្រួល។ លក់ទីនេះ លក់ឲ្យជនបរទេស យើងលក់បានថ្លៃ។ ខ្សែដៃក្រណាត់នេះអី បើលក់ឲ្យខ្មែរយើង៣ខ្សែ៥ពាន់រៀល តែបរទេសបានដល់៥ដុល្លារឯណោះ”។

ជីវិតរបស់បុរសដើរដោយដៃពេលនេះ មិនឯកោដូចកាលពីគាត់មករស់នៅកម្ពុជាដំបូងៗនោះទេ។ ឥឡូវនេះគាត់មានប្រពន្ធ និងមានកូនស្រីម្នាក់ ប្រុសម្នាក់។ បើទោះជាប្រពន្ធរបស់គាត់ជាជនពិការគនិងថ្លង់ តែថាគ្រួសារគាត់អាចរស់នៅបាន ដោយសាររបរលក់ខ្សែដៃអស់នេះ មិនចាំបាច់សុំទានគេ៕

ប្រភព:sabay

មុន បន្ទាប់

មតិយោបល់